„Z pewnością dopuszczalne są działania mające na celu usunięcie przeszkód uniemożliwiających naturalną płodność, jak na przykład leczenie hormonalne bezpłodności spodowowanej przez zaburzenia w funkcjonowaniu gruczołów płciowych, chirurgiczne leczenie endometriozy, uzdrożnienie jajowodów albo mikrochirurgiczne przywrócenie ich drożności. Wszystkie te metody można uznać za autentyczne terapie o tyle, o ile po rozwiązaniu problemu leżącego u podstaw bezpłodności para może spełniać akty małżeńskie prowadzące do przekazywania życia bez potrzeby interwencji lekarza w sam akt małżeński. Żadna z tych technik nie zastępuje aktu małżeńskiego, który jako jedyny jest godny przekazać życie w posób naprawdę odpowiedzialny. (...) Należy też zauważyć, że zasługują na zachętę badania i nwestycje ukierunkowane na zapobieganie niepłodności. Znaczącej części przypadków niepłodnosci , zgłaszanych dziś lekarzom, zarówno u obiet, jak i mężczyzn, można by uniknąć, gdyby wierniej przeżywano cnotę czystości, gdyby prowadzono zdrowy styl życia i gdyby zostały wyeliminowane czynniki stwarzające zagrożenie w zakresie pracy, odżywiania się, stosowania leków oraz ekologii”.
Kongregacja Nauki Wiary, Instrukcja 'Dignitas personae' dotycząca niektórych problemów bioetycznych, Poznań 2008, s. 15–16.
Różne stany życia duchowego mają to do siebie, że inaczej pojmują czystość. Czystość małżeńska nie oznacza wcale perfekcyjnej wstrzemięźliwości, ani życia w „białym małżeństwie”. Czystość życia konsekrowanego oznacza wstrzemięźliwość aż po obietnicę życia w celibacie. Czystość dziecka oznacza jego na te tematy coś w rodzaju snu zgodnego z jego wiekiem i umiejętnością posługiwania się rozumem.
RK
27 września 2021 r.